Evenals de golfdag zelf, is het inmiddels traditie dat de redactie van De Goeie Ouwe Tijd.nl deze dag bijwoont. In de eerste plaats om middels foto’s en een sfeerverslag de gebeurtenissen vast te leggen. In de tweede plaats natuurlijk ook om zelf een balletje te slaan en te genieten van de gezellige ongedwongen sfeer die altijd heerst tussen de Ajacieden. Een jaar geleden was iedereen nog vol van het kampioenschap dat een dag eerder was behaald in de directe confrontatie met FC Twente. Nu was de landstitel al enige tijd langer een feit, zodat ook veel andere (Ajax-gerelateerde) onderwerpen de revue passeerden. Is het verstandig om Frank de Boer een contract voor het leven aan te bieden? Is Narsingh een geschikte speler voor Ajax? Maar ook werden er natuurlijk veelvuldig herinneringen opgehaald aan lang en minder lang vervlogen tijden. Zo vertelde Klaas Nuninga waarom hij uitgerekend in de derde wedstrijd tegen Benfica in 1969 op de bank belandde, vertelde Loek den Edel waarom Sjaak Swart het eigenlijk aan hem te danken heeft dat hij ooit bij Ajax terecht was gekomen en kon Heinz Stuy wederom vertellen hoeveel Europacups hij eigenlijk had gewonnen.

Even voor half 10 werden we hartelijk ontvangen door voorzitter Theo van Duivenbode waarna koffie en muffins werden geserveerd. Sjaak Swart, zoals altijd druk bezig met de organisatie, kwam inventariseren of we bij het diner kozen voor vlees of voor vis. Inmiddels arriveerden meer en meer spelers. Zo ontmoetten wij Piet van der Kuil (maker van Ajax’ allereerste Europacupgoal), Cor Geelhuizen (linksback van het kampioenselftal van 1960), Loek den Edel (matchwinner van de kampioenswedstrijd in 1957), Jan Snoeks (speler van Ajax tussen 1957-59 en oom van verslaggever Frank) en nog veel meer bekenden. De groep werd onderverdeeld in mensen die wel, en mensen die niet konden golfen. Of zoals Theo van Duivenbode zei: “ de gehandicapten en de niet-gehandicapten”. Ondanks onze aanwezigheid op elke Lucky Ajax-golfdag sinds 2007 zijn wij nog altijd ‘niet-gehandicapt’. Het feit dat we toch regelmatig trainen (een keer per jaar), blijkt niet voldoende om deze sport onder de knie te krijgen. De ervaren golfers, zoals Klaas Nuninga, Ab Post, Wim Jonk, Jan Snoeks gingen alvast de baan op, terwijl wij samen met de andere niet-golfers in de ochtend les kregen van twee echte professionals.

Onder begeleiding begonnen wij met een wedstrijdje putten. Voor de niet-kenners: het van dichtbij de bal in het gaatje slaan. Om beurten mochten we een poging wagen, geholpen door de deskundige adviezen van onze docenten. De winnaarsmentaliteit bij veel van de oud-Ajacieden was nog duidelijk aanwezig, hoewel de gezelligheid toch duidelijk het hoofddoel was van dit samenzijn. De immer vrolijke Loek den Edel had zelfs nog een ouderwetse Belgenmop paraat: “Weten jullie waarom Belgen altijd op hun knieën zitten als ze aan het werk zijn? Dan kunnen ze niet op staande voet ontslagen worden!” Na deze dijenkletser mochten we naar de driving range. Voor de niet-kenners: de bal zover en zo hard mogelijk weg slaan. In tegenstelling tot andere jaren begonnen we niet met een stuk theorie maar kregen we gewoon allemaal een golfclub en konden we beginnen. Ondertussen liepen de docenten langs om concrete en gerichte tips te geven aan eenieder, een aanpak die zeer werd gewaardeerd door iedereen. Hoewel… de reactie van Heinz Stuy na de goedbedoelde adviezen was: “dat zeg je nou wel, maar hoeveel strafschoppen heb jij nou gestopt in je loopbaan?” Uiteraard allemaal met een knipoog. Ook onze docenten hadden het zichtbaar naar hun zin en waren ook zeer opgetogen en vereerd dat ze op de foto mochten met de helden van weleer.
Rond een uur of 12 gingen we terug naar het clubhuis waar de lunch werd geserveerd. Een verse broodmaaltijd, aangevuld met kroketten. Een deel van de Ajacieden die al in de ochtend de baan ging verkennen, hadden we nog niet ’s ochtends in het clubhuis gezien. Nu pas zagen we dat ook bijvoorbeeld Bryan Roy was gearriveerd. Tijdens de lunch maakte voorzitter Theo van Duivenbode de groepsindeling bekend waarin we in de middag de baan op zouden kunnen gaan. Ondergetekende speelde met Ab Post, (ooit actief in de honkbal-afdeling die Ajax nog rijk was), Jan Snoeks en Ger Boer. Ondergetekende was de enige zonder handicap of voor de niet-kenners: ik was de enige die niet kon golfen. Dat vormde echter geen belemmering om een gezellige en leuke middag te hebben. Bovendien waren alle groepen een mix van mensen die wel, en die niet konden golfen. De ervaren golfers hadden natuurlijk hun eigen tas met golfclubs mee, maar de overigen konden gebruik maken van een set die door de vereniging voor die middag ter beschikking was gesteld. Inmiddels is het ook traditie dat uw verslaggever, als linkshandige, moet verzoeken om een speciale set met linkshandige clubs samen te stellen. Iets dat overigens, inmiddels ook traditioneel, met genoegen wordt gedaan. De eerste baan, circa 500 meter, verliep voorspoedig, vooral dankzij mijn drie ervaren teamleden uiteraard. Eenmaal op de Greene aanbeland was aan mij de eer om de eerste poging te wagen met de putter. Toen bleek pas dat het linkshandige setje, een rechtshandige putter bevatte….. En om nou weer 500 meter terug te lopen om een nieuwe te halen en dan weer terug te komen….. De rest van de middag konden mijn teamgenoten dus op elke baan gebruik maken van een extra poging, met rechts!

Na de negen holes, ruim drie uur later (!), sloten we ons aan bij het populairste onderdeel van de middag. De borrel met de hapjes. Ook diegenen die niet bij het diner aanwezig konden zijn, of niet meededen aan het golfen, waren tenminste hierbij aanwezig! Er was een weerzien met Tscheu-la Ling, reeds jaren geleden geïnterviewd door De Goeie Ouwe Tijd.nl, voormalig voorzitter Theo de Groot konden we begroeten en we kwamen erachter dat maar er maar liefst drie serveersters werkzaam waren met de naam Lotte. Het was inmiddels al laat in de middag en de gesprekken die in de ochtend waren begonnen, werden met minstens hetzelfde enthousiasme gewoon voortgezet. Net als bij de wedstrijden van Lucky Ajax, was het Sjaak Swart die het sein gaf dat we ons richting het avondeten mochten begeven.

We zaten aan tafel naast Theo de Groot en Cor Geelhuizen, terwijl tegenover ons Heinz Stuy nogmaals op zijn eigen enthousiaste wijze uitlegde aan Soren Lerby hoe het er vroeger toch allemaal aan toe ging. De eerste gang was een heerlijke carpaccio-schotel. Het was echter wel een dusdanig groot voorgerecht dat het velen te machtig was. Lang niet alle borden gingen leeg terug naar de keuken, wat absoluut niets met de kwaliteit van het eten te maken had! Rondom het hoofdgerecht werden de winnaars bekend gemaakt van de golf wedstrijd, zowel bij de teams in de middag, als bij de individuele wedstrijd in de ochtend. Zoals verwacht ging topfavoriet Wim Jonk er in beide gevallen met de hoofdprijs vandoor. Klaas Nuninga merkte nog terecht op dat het een eervolle vermelding waard was dat Wim Jonk voor het tweede jaar op rij de beste golfer was! Vervolgens werd ook Lydia van der Moot, de enige dame in het gezelschap in het zonnetje gezet. Al sinds jaar en dag is zij op administratief gebied de drijvende kracht van Lucky Ajax. Theo de Groot was inmiddels al naar een andere tafel verhuisd. Even weg van het geluid dat Stuy en Lerby produceerden voegde hij zich aan tafel bij onder anderen Bryan Roy.

De rest van de avond genoten we van de sfeer, de gesprekken, het alom aanwezige Ajax-gevoel, ons hoofdgerecht (steak of kabeljauw, afhankelijk van de keuze in de ochtend) en tenslotte de appeltaart en koffie toe. Het was ons wederom een genoegen om de gehele dag aanwezig te mogen zijn. We willen dan ook heel Lucky Ajax, en met name voorzitter Theo van Duivenbode bedanken voor de uitnodiging, de gastvrijheid en de geboden kans om deze dag van dichtbij te verslaan. Lucky Ajax is springlevend, we hopen nog vaak getuige te mogen zijn van dit soort dagen.